Çocuk Merkezli Oyun Terapisi

Çocuk Merkezli Oyun Terapisi, Carl Rogers’ın Danışan Merkezli Terapisi’nin temellerinden yola çıkan bir terapi yaklaşımıdır. Bu yaklaşım, Virginia Axline tarafından 1940’lı yılların sonunda oyun terapisine uyarlanmıştır. Önceleri “yönlendirici olmayan oyun terapisi” olarak bilinen bu terapi yaklaşımında, çocuğun değiştirilmesi veya kontrol edilmesi gibi bir amaç yoktur.

Çocuk Merkezli Oyun Terapisi’nin amacı, çocuğun kendi davranışlarının farkına varmasını sağlamak ve kendini yönetmesine izin vermektir. Terapist, terapideki değişim için çocuğa ve onun kaynaklarına güvenir. Terapist ile danışan arasında kurulan ilişki, çocuğun büyüme ve gelişme için kullanabileceği bir platform olarak kullanılır. Bu nedenle, bu terapi yaklaşımında ilişki odaklı çalışmak önemlidir.

Terapist, çocuğun duygusal ve zihinsel gelişimine destek olurken, onun duygusal ifadelerini serbest bırakmasına yardımcı olur. Oyun, çocuğun duygusal ifadelerini serbest bırakması, deneyimlemesi ve anlamlandırması için bir araç olarak kullanılır. Terapist, çocuğun oyununda aktif bir şekilde yer alır, ona eşlik eder ve duygusal açıdan destekler.

Çocuk Merkezli Oyun Terapisi, çocukların duygusal ve sosyal gelişimine yardımcı olmanın yanı sıra, özgüven, özsaygı, duygusal düzenleme becerileri gibi alanlarda da destek sağlar. Terapist, çocuğun kendi iç kaynaklarını keşfetmesine ve güçlendirmesine yardımcı olurken, onun bireysel ihtiyaçlarına ve önceliklerine odaklanır.

Bu terapi yaklaşımı, çocuğun kendini ifade etme becerilerini geliştirmesine, duygusal sorunlarını anlamlandırmasına ve çözmesine yardımcı olur. Ayrıca, çocuğun özgürce oynayarak duygusal deneyimleri işlemesine ve çözmesine olanak tanır.

Sonuç olarak, Çocuk Merkezli Oyun Terapisi, Carl Rogers’ın Danışan Merkezli Terapisi’nin prensiplerini temel alarak çocukların duygusal ve sosyal gelişimine destek olmayı amaçlayan bir terapi yaklaşımıdır.